Eerste paar dagen en introductie TEC

Hola iedereen,

Inmiddels ben ik nu een paar dagen in Guadalajara en heb ik toch wel wat dingetjes om te vertellen.

Zaterdag heb ik tot 12.00u uitgeslapen en daarna was ik eigenlijk klaarwakker en fit (geen jetlag voor dit meisje). Toen ik wakker werd zijn Kevin en ik eventjes naar een supermarkt geweest om de nodige spulletjes te halen. Uiteraard hadden ze mijn geliefde John Frieda for blondes niet, maar wel John Frieda for coloured blondes. Toch ben ik maar voor Fructis met aardbei/kersen gegaan. Ook had ik het idee om nasi te maken die avond. Maar helaas, geen nasikruiden te vinden in Guadalajara. We hebben het toen maar bij kip teriyaki gehouden. Bij de kassa stond een oudere mevrouw die onze boodschappen inpakte en vervolgens netjes haar hand ophield. Dit is blijkbaar gebruikelijk en ik heb haar wat geld gegeven.

Daarna zijn we op zoek gegaan naar een mall. Ik kwam erachter dat het vinden van dit winkelcentrum niet zo'n enorm probleem zou zijn, maar op de (juiste) bus stappen wel. We spraken een Mexicaanse jongen aan met de naam van het winkelcentrum en hij vertelde ons heel behulpzaam en aardig waar we welke bus moesten nemen (in het Spaans uiteraard). In Guadalajara bestaan er geen bushokjes met busnummers en tijden. Je moet zelf maar te weten komen welke bus waar stopt en de tijden worden bepaald door de buschauffeurs. Als je een bus (met een sticker met het nummer van de bus die je wilt nemen) wilt nemen, moet je op straat gaan staan, zwaaien en hopen dat hij voor je stopt. Eenmaal in de bus, betaal je 6 pesos (ongeveer 40 eurocent) aan de chauffeur en kun je mee tot waar je wilt. Het moeilijke deel is alleen dat je niet weet waar je bent, nergens staat waar hij langs zal rijden en nergens is een indicatie waar eigenlijk alle busstops zijn. Gelukkig wilden de Mexicanen ons helpen en stapten we uit bij Plaza Andares.

We gingen eerst naar Walmart om een adapter te halen om een Mexicaans stopcontact om te zetten in een Europese. Helaas hadden ze dit niet in Walmart, maar we hebben daar wel handdoeken gekocht (30 pesos per stuk, nog geen 2 euro). In diezelfde Walmart zat ook een Starbucks (zoals op elke 500 meter hier) en daar heb ik nog eventjes een Cool Lime gehaald. Vervolgens gingen we naar de buren, Office Depot, en vroegen we daar of ze Engels spraken. Ze gingen speciaal iemand halen die ons hielp aan het juiste product. Daarna gingen we naar het echte winkelcentrum; Plaza Andares. Ik heb mijn ogen uitgekeken daar. Het was een enorm winkelcentrum met heeel veel verschillende winkels; Adidas (vol met shirtjes van het voetbalteam van Guadalajara), Bershka, Zara (Home), Liverpool, Starbucks, Taco Inn, Burger King, MacDonalds, een spa, Mexicaanse eettentjes, ijskramen, zilverwinkels, Mexicaanse kledingwinkels, Gap, etc etc. Het meest indrukwekkende was een winkel waar ze eigenlijk alleen maar Gucci, Prada, Louis Vuitton, Ralph Lauren, Armani en andere luxe merken verkochten. Mexicanen arm?! Huh?! Wat ook opvallend was, was dat op iedere hoek van het winkelcentrum een politieagent stond met een geweer langer dan een meter. Eigenlijk gaf dit wel een gerust gevoel. In het midden van het winkelcentrum was een minigolfbaan en er was een optreden van een Mariachiband. Ik moest nog tennisschoenen kopen, dus mij leek het een goed idee om binnen te lopen bij mister tenis. Helaas hadden ze er eigenlijk maar 3 paar tennisschoenen, en was het een algemene sportwinkel. Ik werd meteen gevraagd of ik hulp nodig had, en toen ik zei dat ik alleen Engels sprak, werd er meteen iemand geroepen. Met grote interesse en veel enthousiasme werd ik geholpen en ondervraagd. Helaas kwam ik er achter dat de tennisschoenen zelfs duurder waren dan in Nederland. Toen ik de winkel verliet stond een rijtje met Mexicanen me met bewondering weg te kijken. Daarna was het een beetje donker aan het worden en zijn we met de bus naar huis gegaan (ik stond natuurlijk als enige met een kort broekje in het kouder wordende weer).

Thuis hebben we lekker gekookt en zijn we erna naar bed gegaan.

De volgende dag werd ik rond half 7 wakker van een feestje van de buren. Helaas sliep Kevin tot 12u en kon ik nog nergens naartoe (ik had nog geen sleutels). Daarna heb ik even gefacetimed met Benjamin, en ik vond het erg fijn om hem weer even te zien en spreken. Daarna kreeg ik een berichtje van Karen (de huisbaas) dat ze de sleutels wilde komen brengen over 20 minuten. Dit vond ik erg fijn en ik heb dus even gewacht. Erna kreeg ik een berichtje dat het 30 minuten ging worden. 'Ach, een Mexicaanse trekje' dacht ik. Eén uur en 15 minuten later stond ze voor de deur met de sleutels en drie andere exchange studenten. Eén meisje was van Maastricht University en twee Duitse jongens waren haar kamergenoten. Kevin en ik besloten om mee te gaan naar het winkelcentrum om daar met zijn allen wat te gaan eten.

Ik heb daar twee Fajita's kip van Taco Inn gehad; mijn eerste introductie tot Mexicaans eten. Ik moet zeggen dat ik het erg lekker vond en heerlijk om met je handen te mogen eten. Vervolgens hebben we nog een beetje door het winkelcentrum gelopen en een simkaartje voor de andere drie gekocht.

Daarna besloten we om met de drie andere mee te gaan om bij hun nog eventjes wat te drinken. Zij woonden eigenlijk midden in het centrum in een groot huis. Daar waren nog twee andere mensen, een meisje uit Nederland en een jongen uit Mexico. Ik heb daar een glas Corona gedronken (dat hier verkocht wordt in anderhalve liter flessen) en geluisterd naar de verhalen over Mexico van de Mexicaanse jongen. Het blijkt dat Mexicanen heel erg gesteld zijn op hun familie en dat ze een echte latino-cultuur hebben. Als meisjes uitgaan, hoeven ze nauwelijks te betalen (voor entree en drankjes). Aan het einde van de avond werden we op een plek afgezet waar we een taxi konden nemen, en voor 40 pesos (iets meer dan 2 euro) waren we thuis.

Vandaag moesten we om 9.00u op de universiteit (TEC) zijn voor onze eerste introductiedag. We wilden geen risico's nemen met de bus en we besloten om een taxi te delen met twee andere exchangers die dichtbij woonden. Na ongeveer een kwartiertje in de taxi, reden we een poort binnen met de naam van de universiteit. We kwamen op een hele grote parkeerplaats terecht. Daar stapten we uit en zagen we allemaal gebouwen staan. We zijn maar gewoon achter andere mensen aangelopen die niet Mexicaans leken.

We werden opgevangen in een mooie zaal met veeeel eten. Daar kwam ik de twee Zweedse meisjes tegen die ik ook op het vliegveld had ontmoet. Zij hadden nog steeds geen kamer en dus heb ik ze het e-mailadres gegeven van Karen. Vervolgens werden we naar een hele grote zaal geleid waar we een tas en een t-shirt kregen. Daarna gingen we zitten en werden we verwelkomd door de directeur van de internationale programma's. Ik ga jullie niet vervelen met de regels van de universiteit, maar ik kan jullie wel vertellen dat het enthousiasme van deze meneer uitstraalde en dat je echt kon zien dat deze school heel trots was op zijn internationale status. Later hoorde ik dat deze universiteit bekend staat als nummer 10 van de lijst van duurste universiteiten ter wereld. Dus ook hier zal ik geen arme Mexicanen tegenkomen. Erna kwamen nog 3 sprekers, die meerdere aspecten van studeren aan TEC belichtten. Eén regel sprong er wel echt uit; random drugs tests. TEC kan je uit het klaslokaal halen voor een drugstest. Ze verbieden alcohol- en drugsgebruik ten strengste. Dit is naar eigen zeggen niet alleen voor de gezondheid van de studenten, maar vooral ter ontmoediging van de drugshandel in Mexico. Ze willen graag een begin maken aan het einde van de macht van de drugskartels daar. Ik moet overigens zeggen dat ik hier tot nu toe nog niets van mee heb gekregen. Ik moest op Nu.nl lezen dat er doden waren gevallen in Mexico in de strijd van de kartels met de politie. Hier in Guadalajara was dit geen nieuws en volgens mij hebben de normale burgers hier weinig mee te maken en is dit gewoon hun zaak niet. Eén jongen kwam echter (met een knalrood hoofd) met de vraag of die testen vandaag al begonnen, want dan moest hij zich zorgen maken. De leraar stelde hem gerust dat de testen pas over een maand zouden beginnen.

Na deze presentaties maakten we een tour over de campus. De campus is erg groot en er zijn heel erg veel activiteiten te doen. Ze hebben onder andere voetbalvelden, een hele grote fitness, 6/8 tennisbanen, een American Footballveld, een Olympisch zwembad, danszalen, basketbalvelden en vast nog veel meer. Alle activiteiten daar zijn gratis voor studenten en morgen gaan we beslissen aan welke activiteiten we gaan deelnemen. Ik ben nu aan het denken aan tennis, fitness en salsa (en ja, ik weet dat ik niet kan dansen.. nog niet...).

Eenmaal klaar met de tour werden we opgewacht door een groot buffet en een Mariachiband. Dit is Mexico! Tijdens de tour had ik een ander meisje van Maastricht University leren kennen (van een andere faculteit) en daarmee ging ik in de rij staan voor mijn taco's. Taco's in Mexico hebben trouwens een zachte wrap, in plaats van de harde tacoschelpen die we in Nederland gewend zijn. Met zijn allen hebben we genoten van de Mexicaanse lunch en de Mariachimuziek.

Na de lunch konden we ons opgeven voor een driedaagse all-inclusive reis naar Puerto Vallarta, de rondleiding naar downtown Guadalajara en de Tequila Tour. Ik heb gelijk maar voor alles ingeschreven en ik heb dus komend weekend en de zaterdag erna gevuld. Tijdens de reis naar Puerto Vallarta zit ik samen op een kamer met Christine (het Nederlandse meisje) en met Sophie en Karen (de Zweedse meisjes). Helaas voorspelt het weerbericht niet veel goeds voor komend weekend in Puerto Vallarta, maar we zullen het wel zien.

Aan het einde van de eerste introductiedag gingen we het avontuur tegenmoet van de juiste bus naar huis vinden. Allereerst gingen we met onze vrienden die midden in de stad woonden mee. Net buiten de campus werden we opgewacht door dansende mensen, met een 'bus' en dezelfde T-shirts aan. Het bleken twee studieverenigingen te zijn die ons in de bus naar een poolparty wilden brengen. Aangezien we geen zwemkleding bij ons hadden, hebben we dit maar niet gedaan. Wel kregen we van beide verenigingen uitnodigingen voor feestjes, hun kalender en een t-shirt. Eenmaal doorgelopen en in de bus gestapt, was het zaak om de juiste overstapplek te vinden. De buschauffeur zelf had geen idee waar we moesten zijn en dus waren we op onszelf aangewezen. Iemand had een kaart bij zich en langzaam kwamen we door straatborden erachter waar we reden. Toen ontdekte ik dat bij sommige busstops er nummers op borden stonden, die ook op de kaart waren aangegeven. Met een intuitie vergelijkbaar met die van Columbus zijn we uitgestapt ergens en dachten we dat we lijn 27 moesten nemen. Deze bus ging door Pablo Neruda waar wij woonden. Helaas wonen wij op nummer 2834 en zag ik ook ergens nummer 5000 staan. Toch vonden we met behulp van de lokale bevolking de opstapplaats van de 27 en kwamen we ook daadwerkelijk vlakbij ons appartement bij een halte.

We zijn nog eventjes naar de supermarkt gegaan en daarna zijn we op de bank neergeploft en hebben we de papieren voor de tweede introductiedag in orde gemaakt.

Vanavond komt iedereen van waar we gisteren waren naar ons toe en gaan we rustig wat drinken. Morgen staat de volgende introductiedag met de tour door downtown gepland bij TEC!

Buenas noches!